వలచి వచ్చిన యువతిని ముప్పై అయిదు ముక్కలు చేసి, పద్దెనిమిది రోజుల పాటు రోజుకో ముక్క రోజుకో ప్రాంతంలో విసిరేసాడో కిరాతకుడు. ప్రియుడి మోజులో కట్టుకున్న భర్తను కడతేర్చిందో కసాయి భార్య. ప్రేమించిన అమ్మాయి పెళ్లికి ఒప్పుకోలేదని కక్షతో చెరిచి చంపి కాలువొడ్డున పూడ్చిపెట్టాడు మరో ప్రబుద్ధుడు. ప్రియుడి ఇంట్లో మొగుణ్ణి సమాధిచేసి, ఏమీ ఎరుగనట్టు కేసుపెట్టి చేతులు దులుపుకుంది ఇంకో ఇల్లాలు... మంగళవారంనాడు పత్రికల నిండా పతాక శీర్షికల్లో చోటుచేసుకున్న ఈ ఘాతుకాలు గగుర్పాటుకు గురిచేస్తున్నాయి. నిన్నటి నిర్భయ నుండి నేటి శ్రద్ధావాకర్‌ దాకా నిత్యం ఏదో మూల ఇలాంటి దారుణాలు వెలుగుచూస్తూనే ఉన్నాయి. వీటన్నిటి మధ్య ''బేటీ బచావో బేటీ పడావో''లు కేవలం ఏలినవారి నినాదాలు గా మాత్రమే మిగిలి పోతుండగా, కనీస రక్షణ కరువైన మహిళ ఓ భౌతిక వాస్తవం..! సాక్షాత్తూ రాజధాని ఢిల్లీ నగరమే ఇలాంటి ఘోరాలకు ప్రధాన వేదిక కావడం గమనార్హం! మొత్తంగా పల్లె పట్నం అన్న తేడా లేకుండా గుండెల్ని ముక్కలు చేయని వార్తంటూ లేనిరోజులతో గడుపుతోందీ దేశం! ఎంతటి విషాదమిది?
అత్యంత వికారమైన అ అరాచకాలన్నీ ప్రేమ వ్యవహారాలుగా చెలామణీ అవుతుండటం వైచిత్రి..! నిజంగా ప్రేమ ఉన్న చోట క్రౌర్యానికి తావుంటుందా..? ఒక్కమాటలో చెప్పాలంటే ప్రేమ మానవాళి జీవాంశం. ప్రేమ మనిషిలో మమతానురాగాలతో పాటు, సంస్కారాన్నీ, సహనాన్నీ, పరస్పర గౌరవాన్నీ నింపుతుంది. సమాజంలో శాంతినీ, సచ్ఛీలతనూ నెలకొల్పుతుంది. అందువల్ల ప్రేమ ఉన్న చోట హింస ఉండదు. ఈ అత్యాచారాలూ అఘాయిత్యాలూ అంతకంటే ఉండవు. మరి ప్రేమ పేరుతో జరుగుతున్న ఈ దారుణాల మాటామేటీ..? ఇవన్నీ కేవలం ప్రేమకూ ఆకర్షణకూ తేడా తెలియని ఓ వ్యామోహంలో చోటుచేసుకుంటున్న ఘోరమైన నేరాలు. ఇందులో మరో కోణమేమిటంటే, ఇవి ప్రేయసీ ప్రియులు, భార్యా భర్తల మధ్య మాత్రమే తలెత్తడంలేదు..! కన్న కూతురినే చెరిచిన తండ్రులనూ, సొంత చెల్లెలినే తార్చిన అన్నలనూ మనం చూస్తున్నాం..!! ఇలాంటి ఉదాంతాలు విన్నప్పుడు కడుపులో తిప్పుతుంది. వీళ్లు మనుషులేనా అనిపిస్తుంది. మనం నివసిస్తున్నది నాగరిక సమాజంలోనేనా అని తలదించుకోవాల్సి వస్తున్నది. ఇందుకు ఎవరిని నిందించాలి?
నిజానికి మనుషుల్ని కలిపి ఉంచే బంధం ప్రేమ. మనిషిని పరిపూర్ణం చేయగలిగే ఆత్మీయ సాధనం ప్రేమ. జీవితాల్ని పండించే ఓ కమనీయమైన భావోద్వేగం ప్రేమ. అందుకే ''ఈ లోకంలో ఆహారం కంటే ప్రేమ కోసం ఆరాటపడేవారే ఎక్కువ'' అంటారు మదర్‌ థెరిసా. ఇది సత్యం. సత్యమే కాదు, సహజాతం కూడా. కానీ, మనుషుల్లోని ఈ సహజమైన ప్రేమ భావనల్ని ఛిద్రం చేసి, ప్రేమను కూడా ఓ సరుకుగా మారుస్తోంది నేటి మార్కెట్‌ కౌటిల్యం. ప్రేమలోని ఆత్మీయత, అనురాగాల స్థానంలో అవసరాలనూ, ఆకర్షణలను ముందుకు తెస్తోంది. ఫలితంగా బంధాలు బలహీనపడి వ్యామోహాలు బలపడుతున్నాయి. సినిమా, టీవీలను దాటి ముబైల్‌ఫోన్‌, సోషల్‌మీడియాలు, ఇంటర్నెట్‌లో రాజ్యమేలుతున్న కాలంలో మనం జీవిస్తున్నామిప్పుడు. ఈ సరికొత్త మార్కెట్‌ యుగంలో మనుషులు మనిషితనాన్ని కోల్పోవడం మొదలై చాలాకాలమే అయింది. ఇప్పుడు మనిషి మనిషిగా మనుగడ సాగించడమే ఓ సవాలు..! అటువంటప్పుడు ఇక మానవత్వానికీ, ప్రేమతత్వానికీ చోటెక్కడీ
అందుకే ప్రేమ కూడా ఇప్పుడు కేవలం ఓ సరుకు మాత్రమే. ప్రేమంటే క్యాండిలైట్‌ డిన్నర్‌లు, రొమాటింక్‌ ప్రమాణాలు, సినిమాలు, షికార్లు, క్లబ్‌లు, పబ్‌లు, భారీ బహుమతులు, పరిమితిలేని వ్యామోహాలు, విచ్ఛలవిడి ఆకర్షణలు, విలాసవంతమైన అవసరాలతో కూడిన ఖరీదైన వ్యవహారం మాత్రమే. ఈ అవసరాలు తీరనప్పుడు, ఆకర్షణలు తిరగబడినప్పుడు ఇలాంటి దారుణాలే చోటు చేసుకుంటాయి. పెరిగిన సాంకేతిక పరిజ్ఞానం, విస్తరిస్తున్న ఇంటర్నెట్‌ సంస్కృతీ, ఏ నియంత్రణాలేని సామాజిక మాధ్యమాల పుణ్యమాని, ఒకప్పుడు పడకటింటికే పరిమితమైన విషయాలు ఇప్పుడు బాహ్య ప్రపంచానికి సైతం సర్వసాధారణంగా మారిపోయాయి. ఇది మరిన్ని విపరీతాలకు దారితీస్తోంది. ఇవన్నీ మహిళను మనిషిగా కాక, ఓ విలాస వస్తువుగా చూపిస్తోంటే, ఇంతటి ఆధునిక కాలంలో కూడా పితృస్వామ్య భావజాలం వేయిపడగల విషనాగై బుసకొడుతోంటే ఈ అఘాయిత్యాలను అరికట్టగలమా..? సమస్త మానవ సంబంధాలనూ, సామాజిక విలువలనూ కేవలం సరుకులుగా మారుస్తున్న ఈ మార్కెట్‌ బేహారుల వాణిజ్య వ్యూహాలను అడ్డుకోకుండా, ఈ అమానవీయతను నియంత్రించగలమా..? ఈ ప్రశ్నలకు సమాధానాలు మాత్రమే ఇప్పుడీ సమస్యకు పరిష్కారాలు చూపగలవు.
